Drodzy Rodzice i Dzieci!
Wiosna w pełni, a więc w tym tygodniu chcemy Wam zaproponować temat „Majowa łąka i jej mieszkańcy”. Jako wprowadzenie do tematu zachęcamy do obejrzenia filmu edukacyjnego pt. ‘’Majowa łąka’’, który znajdziecie tutaj:
Z filmu dowiecie się wielu ciekawych rzeczy o zwierzętach zamieszkujących łąkę, a także wzbogacicie swoją wiedzę o nazwy roślin i ich znaczenie lecznicze. Poznacie wygląd i budowę pszczoły i biedronki oraz motyla. Zachęcamy do aktywnego udziału w zabawach i zadaniach przedstawionych na filmie.
Mamy nadzieję, że film się Wam podobał. Czy pamiętacie bajkę o gąsienicy i motylu? Chcielibyśmy wzbogacić wiedzę dzieci i porozmawiać o rozwoju motyla.
- Rodzice, przeczytajcie dziecku opowiadanie W. Bieriestow pt. „Nikt mnie więcej nie zobaczy”
Gąsienica uważała się za bardzo piękną nie ominęła ani jednej kropli rosy, żeby się w niej nie przejrzeć.
– Ach, co to za uroda! – szeptała, oglądając ze wszystkich stron swój pospolity pyszczek i wyginając grzbiet, żeby popatrzeć na dwa złociste prążki. -Szkoda, że nikt nie zwraca na mnie uwagi.
Aż raz zdarzyło się, że po łące chodziła dziewczynka i zbierała kwiaty. Gąsienica czym prędzej wypełzła na największy kwiatek. Dziewczynka spostrzegła ją i zawołała:
– Co za brzydactwo!
– Ach tak – syknęła obrażona gąsienica. – Wobec tego nikt nigdy, nigdzie, za nic na świecie w żadnym wypadku i w żadnych okolicznościach więcej mnie nie zobaczy! Daję na to słowo honoru uczciwej gąsienicy! Skoro się dało słowo honoru – należy go dotrzymać. Zwłaszcza kiedy się jest gąsienicą .I gąsienica wypełzła na drzewo. Z pnia na sęczek, z sęka na gałąź, z gałęzi na gałązkę, z gałązki na sęczek. Wyciągnęła z pyszczka jedwabną niteczkę i zaczęła się nią owijać. Snuje się niteczka, owija gąsienicę raz, drugi, dziesiąty, setny … i wreszcie gąsienica zniknęła w miękkim jedwabnym kokonie.
– Och, jaka ja jestem zmęczona! – westchnęła – Ale owinęłam się znakomicie. W kokonie było ciepło i nudno. Gąsienica ziewnęła raz, potem drugi i zasnęła. Mijał dzień za dniem. Letni wietrzyk kołysał gałązką, szeleściły cicho liście, a obrażona gąsienica spała i spała. Obudziła się wreszcie. Widocznie słońce musiało mocno dogrzewać, bo w kokonie upał był nieznośny.
– Muszę przewietrzyć trochę mój domek – postanowiła i wyskrobała małe okienko w kokonie.
– Ach, jak pięknie pachną kwiaty! – gąsienica wychyliła się nieco. „Nikt mnie tu wśród
listków nie zauważy, co mam sobie żałować powietrza” – pomyślała. Wychyliła się jeszcze troszeczkę, znowu troszeczkę i … wypadła ze swej kryjówki! Ale zamiast spaść z drzewa na ziemię, uniosła się do góry! I nagle na tej samej łące zobaczyła tę samą dziewczynkę. „Co za wstyd – pomyślała -że jestem brzydka to nie moja wina, gorzej, że teraz wszyscy będą mnie nazywać kłamczuchą. Dałam słowo honoru, że nikt mnie nie zobaczy i słowa nie dotrzymałam. Hańba!” Zrozpaczona upadła na trawę. A wtedy nadbiegła dziewczynka i zawołała:
– Ach jaki piękny!
– Czyżby to o mnie mowa? – szepnęła zdziwiona gąsienica – Zdaje się, że o mnie. I wierz tu ludziom! Dziś mówią tak, a jutro zupełnie inaczej.
Na wszelki wypadek przejrzała się jednak w kropelce rosy.
– Cóż to takiego? W lustereczku ktoś nieznajomy z długimi, bardzo długimi wąsami!
Wygięła grzbiet. Na grzbiecie są dwa piękne kolorowe skrzydła! – Patrzcie, patrzcie, stał się cud jestem motylem! – i kolorowy motylek poszybował wysoko nad łąką, bo przecież on nie dawał motylkowego słowa honoru, że nikt go nie ujrzy.
- Porozmawiajcie z dzieckiem na temat utworu :
-Kogo gąsienica spotkała na łące?
-Co powiedziała dziewczynka, kiedy ją zobaczyła?
-Co postanowiła gąsienica? W jaki sposób to zrobiła?
-Co wydarzyło się potem?
-Kogo zobaczyła, kiedy wypadła z kokonu?
-Czy gąsienica wiedziała o tym, że nastąpiła przemiana?
-Jak zakończyła się ta opowieść?
- Omówcie z dzieckiem historyjkę obrazkową przedstawiającą etapy rozwoju motyla (w załączniku) i poproście, aby dziecko samodzielnie ułożyło obrazki we właściwej kolejności (jaja, gąsienica, poczwarka, motyl). Wyjaśnijcie trudne słowa (kokon, poczwarka, przeobrażenie).Chętne dzieci mogą opowiedzieć, jak powstaje motyl, a także nadać tytuł historyjce obrazkowej. Zaproponujcie dziecku również, aby wycięło podpisy do obrazków (w załączniku) i ułożyło je pod właściwymi ilustracjami.
- Pobawcie się z dzieckiem w zabawy ruchowe:
Zabawa ruchowo – rytmiczna: „ Gąsienica” z elementem wzajemnej współpracy:
Dzieci i rodzice tworzą gąsienicę i poruszają się, recytując wierszyk :
Idzie drogą gąsienica,
Kolorowa tajemnica, krótkich nóżek mnóstwo ma,
Pierwszą robi pa, pa, pa
Drugą robi pa, pa, pa itd.
Zabawa z wierszem „Przemiana”
T.Callahan, E.Maryland
Encyklopedia gier i zabaw dla przedszkolaków
Przeczytajcie dziecku wierszyk wykonując opisane ruchy:
Gąsienica pełza w koło, żując smaczne liście ( zrywasz i zjadasz liście)
Wtem otacza się kokonem (obróć się)
Czy to widzieliście?
Potem z niego wyskakuje (skocz do przodu)
I przeciąga się na boki ( wyciągnij ręce na boki)
Czuje słońce na swych skrzydłach,
Odlatuje pod obłoki (udaj, że machasz skrzydłami i odlatujesz)
Powtórzcie wierszyk, aby dzieci też mogły wykonać kolejne gesty.
Dodatkowe propozycje dla dzieci:
- Wykonanie poleceń na kartach pracy w ‘’Elementarzu 6-latka’’, cz.4, s.39,40,41,42
- Ćwiczenia grafomotoryczne (karty pracy w załączniku)
Rozwiązanie zagadki o łące:
Zielony dywan,
na nim kwiatów tyle.
Piją z nich nektar
pszczoły, osy i motyle.
Słuchanie piosenki
Omówienie melodii. Czy piosenka jest wesoła czy smutna?
Rodzic czyta dziecku słowa piosenki.
I. Kiedy świeci słoneczko,
to na łące nad rzeczką
świerszcze stroją skrzypeczki
do wiosennej poleczki.
II. Dylu – dylu już grają,
grube baki śpiewają,
myszki tańczą poleczkę,
sapią przy tym troszeczkę.
III. A trzy małe biedronki
nie chcą tańczyć tej polki
i czekają na walca,
aby tańczyć na palcach.
Zabawa muzyczno ruchowa do piosenki
Dodatkowa zabawa muzyczna związana z łąką
Ćwiczenia gimnastyczne z wykorzystaniem worków foliowych lub reklamówek jednorazowych.
Cele:
- doskonalenie szybkiej reakcji na sygnały i polecenia
- ćwiczenia dużych grup mięśniowych
- wzmacnianie mięśni grzbietu i mięśni brzucha
- ćwiczenia przeciw płaskostopiu
Przebieg ćwiczeń:
1 .Zabawa ,, Pomachaj reklamówką”. Dziecko porusza się pomiędzy rozłożonymi na podłodze reklamówkami lub workami, w rytm podany przez rodzica(można wyklaskać, wytupać, lub zagrać łyżką na blaszanej misce itp.). podczas przerwy w grze, dziecko zatrzymuje się przy najbliższej reklamówce, podnosi ją i macha nad głową. Gdy pojawia się znów akompaniament – dziecko szybko kładzie przybór na podłogę i znów biega pomiędzy reklamówkami. Powtórzenie 3-4 razy.
2 . Zabawa ,,Suszymy reklamówkę”. Dziecko trzyma woreczek oburącz. Skłon w przód, wymach reklamówką w przód i tył. Po kilku ruchach wyprost i potrząsanie reklamówką w górze (strząsanie kropel wody). Kilka powtórzeń
3 .,,Reklamówkowe powitania”. Dziecko wita reklamówką różne części ciała wymieniane przez rodzica np. : reklamówka wita twoje prawe kolano, twój brzuch … .
4 .,, Na wietrze”. Dziecko w leżeniu przodem (na brzuchu), unosi reklamówkę trzymaną za końce oburącz(ręce zgięte w łokciach skierowane na boki). Dmucha na nią delikatnie- wieje mały wietrzyk i mocno- wichura. Dziecko obserwuje ruch reklamówki w zależności od siły podmuchu. Kilka powtórzeń.
5 .,,W górę w dół”. Dziecko w leżeniu tyłem( na plecach), reklamówka włożona między stopy. Unoszenie przez stopy do góry reklamówki z przełożeniem za głowę, a potem powrót do pozycji wyjściowej. Kilka powtórzeń.
6 .,,Przechodzimy przez reklamówkę”. Dziecko zwija reklamówkę w rulonik. Stojąc , trzyma ją oburącz przed sobą. Przekłada nogę prawą przez rulonik, wytrzymuje w staniu jednonóż. Potem wraca do pozycji wyjściowej . Ćwiczenie wykonuje na zmianę prawą i lewą nogą.
7 .,,Na swoje miejsce”. Dziecko rozkłada swoją reklamówkę na podłodze na umówiony sygnał biega pomiędzy przyborami, na drugi sygnał jak najszybciej musi usiąść na swojej reklamówce. Kilka powtórzeń.
8 .,,Skaczemy”. Dziecko przeskakuje przez rozłożoną na podłodze reklamówkę: do przodu, do tyłu, na prawo, na lewo. Powtarzamy , pamiętamy o rozluźnianiu mięśni nóg.
9 .,,Zręczne dłonie”. Zwijanie przez dziecko jedną, a potem drugą ręką reklamówki w taki sposób, aby jak najlepiej schowała się w dłoni. Powtórzenia
10 . ,,Podrzuć i złap”. Zwiniętą reklamówkę w kulkę, podrzucaj oburącz, potem łap ją raz prawą, raz lewą ręką. Powtórzenia
11 . ,,Z reklamówką na głowie”. Dziecko maszeruje w różnych kierunkach z reklamówką na głowie w taki sposób, aby z niej nie spadła, co pewien czas przykuca i powraca do pozycji stojącej.
12 .,,sprytne stopy”. Dziecko chwyta palcami stopy leżącą reklamówkę i podaje ją sobie do rąk. Pamiętaj o zmianie stóp, raz palce prawej stopy i lewej .
13. Marsz spokojny po obwodzie koła. Wachlujemy reklamówką przed sobą, po kilku okrążeniach (pamiętaj o zmianie kierunku marszu) ,odkładamy torbę w umówione miejsce.
Praca plastyczna „Mieszkańcy łąki”
Rodzicu przeczytaj dziecku wiersz I. Salach „Łąka”
Łąka tylu ma mieszkańców
zwierząt , roślin kolorowych
Tu motylek , a tam pszczółka,
tutaj kwiatek – o różowy!
Z kopca wyszedł krecik mały
obok niego idzie mrówka
Na rumianku w krasnej sukni
przycupnęła boża krówka.
Nad tą łąką kolorową
Zapraszają wszystkie dzieci
bal wydały dziś motyle
Więc zatańczmy z nimi chwilę.
Porozmawiajcie na temat wysłuchanego wiersza:
– O kim jest wierszyk?
–Wymień nazwy mieszkańców łąki, wyszukaj ich ilustracje /zamieszczone są poniżej/ .
– Gdzie mieszkają zwierzątka?
Słyszycie? Co tak takiego?
Tak, takie dźwięki można usłyszeć na majowej łąceJ
Rodzicu przeczytaj dziecku zagadki:
Jest to mały owad
bardzo pracowity,
buduje z siostrami
dom w kopcu ukryty.
Zapewne znacie takiego konika,
choć nie jest zegarkiem,
jednak w trawie cyka.
Gdy w gęstej siedzi trawie,
jest niewidoczna prawie.
Kum – kum!. Tak się odzywa.
Czy wiesz jak się nazywa?
Kto to cienkie nici snuje,
swojej pracy nie żałuje,
a robi z nich mocne sieci,
w które czasem mucha wleci?
Zbiera miód z kwiatów wśród łąk i pól,
kiedy użądli sprawi Ci ból.
Tu cytrynek, tam paź królowej,
wszędzie piękne, kolorowe.
Lekko unoszą się nad łąką,
gdy tylko zaświeci słonko.
W ramach pracy plastycznej do wyboru mamy: pszczółkę, żabkę, biedronkę, lub motylka.
Potrzebne nam będą:
- Rolka po papierze toaletowym
- Papier kolorowy do oklejania rolki (lub farba do pomalowania)
- Drucik kreatywny (można go zastąpić czarną tekturką)
- Klej
- Papier kolorowy
Instrukcja wykonania pracy plastycznej poniżej:
Porównanie ciężaru przedmiotów na wadze szalkowej: cięższy, lżejszy, taki sam, ważenie na wadze szalkowej za pomocą klocków, zauważanie, że ciężar nie należy do wielkości.
- Rodzic przygotowuje przybory potrzebna do zajęcia z dzieckiem. Są to patyk (dł. ok 40 cm), 2 plastikowe (przezroczyste) torebki, piórko, balon, listek, chusteczka higieniczna, kamyk, cegła, piłka, waga szalkowa, waga łazienkowa i kuchenna, pluszowy miś, plastikowe klocki.
- Dorosły zapoznaje dziecko z różnymi rodzajami wag, pytając jednocześnie: „czy wie do czego służy waga?”, „w jakich sytuacjach potrzebna jest waga?”, „co określa waga?”.
- Rodzic układa przed dzieckiem duże obręcze i wcześniej przygotowane przedmioty: piórko, balon, listek, chusteczkę higieniczną, kamyk, cegłę i piłkę Prosi by dziecko do jednej obręczy włożyło to co jego zdaniem jest lekkie, a do drugiej to, co jest ciężkie.
Następnie pyta: „które przedmioty były lekkie, a które były ciężkie?”
Dziecko segreguje. Wspólnie sprawdzają, czy dziecko miało rację, ważąc te przedmioty na wadze i zapisując ciężar. Okazało się, że przedmioty, które są „duże” nie zawsze są ciężkie, a „małe” nie zawsze są lekkie.
- Dorosły proponuje wysłuchanie przez dziecko wierszyka H. „Bechlerowej” „miś na huśtawce”:
Usiadł gruby miś na trawie:
– Kto się ze mną będzie bawił?
Ani pieska, ani kotka.
Może w parku kogoś spotkam?
W parku kwiaty, ptaszek, ławka,
A tam dalej: – O, huśtawka.
Biegnie prędko bury miś,
– I pysznie się zabawię dziś.
Usiadł miś na desce sam,
Czeka, patrzy tu i tam.
I ogromnie jest zmartwiony,
– Kto usiądzie z drugiej strony?
Z drugiej strony już za chwilę,
Na huśtawce siadł motylek.
A miś pyta: – Powiedz, proszę,
Czemu w górę się nie wznoszę?
Teraz myszka przyszła mała,
Na ogonku wstążkę miała.
Miś aż klasnął w łapki bure,
– Może teraz pójdę w górę?
Przyfrunęła sroczka z krzaczka,
A misiowi chce się płakać.
– Jestem jeden, was jest troje,
A huśtawka w miejscu stoi.
O, przydreptał jeżyk z boru,
Już przyjaciół siedzi czworo.
Czworo w górze z jednej strony,
A na dole – miś zmartwiony.
– Może teraz nam się uda?-
Wiewióreczka mówi ruda.
Czeka, czeka smutny miś,
I do domu już chce iść.
Aż tam….tupie ktoś po trawie.
Kto to? – patrzy miś ciekawie.
To prosiaczek! Chrząka, sapie,
I na deskę już się drapie.
Siadł prosiaczek, no i proszę,
– miś jak piłka w górę poszedł!
W górę! Na dół! Krzyków wiele!
Śmiał się miś i przyjaciele.
Tak się głośno śmiali wszyscy,
Aż kokardka spadła myszce.
A zielona żabka w trawie,
Przyglądała się zabawie.
- Dorosły pyta „kto w wierszu był ciężki?”, „Kto był lekki?”, „ile zwierzątek próbowało przeważyć misia?”, „Kiedy to się stało?”
- Rodzic proponuje dziecku zważenie pluszowego misia klockami – „ciekawe ile waży miś?”
„Połóż proszę na jednej szalce wagi misia. Popatrz na ramiona wagi. Pokazują <tu jest ciężar> Wkładaj następnie po jednym klocku na drugą szalkę. Rób to tak długo, aż ramiona wagi pokażą <tu i tu jest tyle samo>”.
Dziecko obserwując ramiona wagi powinno zauważyć efekt równoważenia ciężarów. Rozumie, że ważna jest dokładność Jeśli włoży klocków za dużo, są cięższe od misia i trzeba zabrać jeden lub kilka. Gdy klocków jest za mało, należy dokładać po jednym, aż zrównoważą misia.
- Rodzic musi pamiętać, że koniec ważenia trzeba połączyć ze słownym określeniem np. „miś waży siedem klocków” (dobrze jak towarzyszy temu gest porównujący klocki i misia).
- W dalszej kolejności dorosły proponuje dziecku, by na jednej szalce wagi był ten sam miś, którego wcześniej ważyliśmy (klockami plastikowymi), a na drugiej, by dziecko położyło drewniane klocki.
- Dziecko kładzie drewniane klocki i zauważa, że potrzeba ich o wiele mniej niż plastikowych, by zrównoważyć misia.
- Dziecko na początek może uznać, że zaszła pomyłka i powtarza ważenie i plastikowymi i drewnianymi klockami aż w końcu samo dochodzi do wniosku, że dlatego tak jest, bo drewniane klocki są ”cięższe”, a plastikowe klocki są ”lżejsze”.
- Jeśli dziecko wykazuje duże zainteresowanie ćwiczeniami z ważenia, to rodzic może mu zaproponować skonstruowanie samodzielnej wagi.
Potrzebny będzie patyk ok. 40 cm i plastikowe (przezroczyste) torby. Ponadto, do umocowania torebek potrzebny będzie kawałek „lepca” oraz sznurek do trzymania wagi (sznurek musi być na środku patyka).
Jeszcze trochę języka angielskiego:
